We all live in our own little worlds. Sometimes these worlds collide, and sometimes they drift apart.
Astrid Huis loves to immerse herself in the worlds of others, observing it through her camera’s lens and then moving on.
The photographs she takes reveal the hidden power of vulnerable people, places and groups, but also the unseen vulnerability of the powerful.
“De omgeving van de mens, is zijn medemens” – Jules Deelder
Dit korte gedicht van Deelder raakt mij elke keer als ik het lees.
Iedereen leeft in zijn eigen wereld. Sommige van die werelden raken elkaar of raken in elkaar verweven, en soms raken ze weer van elkaar verwijderd.
Ik vind het heerlijk om de wereld van anderen binnen te stappen, met de blik van mijn camera er naar te kunnen kijken en er dan ook weer uit te kunnen stappen.
De blik die ik met mijn camera heb, is een andere dan die ik vanuit mezelf heb. Je bent toch al snel bevooroordeeld. Die vooroordelen kan ik gemakkelijker loslaten als ik mijn camera in de hand heb. Dat vind ik heel bijzonder om te ervaren.
Het liefst fotografeer ik mensen, plekken en groepen die op een bepaalde manier kwetsbaar zijn, om die juist in hun kracht te fotograferen.
En andersom, om van mensen die heel krachtig zijn juist ook een bepaalde kwetsbaarheid te laten zien.
Door meer open te staan voor anderen – vrijer van vooroordelen en overtuigingen, heb ik mezelf verrijkt. Ik hoop dat mijn foto’s een inspiratiebron vormen voor anderen om dat ook te doen.
